67. Katarzyna Berenika Miszczuk "Żerca"

Wczorajsze zakończenie lektury trzeciej części serii "Kwiat Paproci" zrewolucjonizało moje spojrzenie na polską literaturę współczesną dając jej nadzieję. Z każdą kolejną książką Pani Miszczuk widać jak sama autorka się rozwija i jaką niecodzienną ma fantazję i niebagatelne pomysły. Któż by bowiem podjął się napisania aż czterech książek na temat codzienności fantastycznej, ale opartej na prawdzie? Osobiście uważam, że bardzo trudno jest napisać całą sagę powieści na temat tego, co by było gdyby istnieli bogowie słowiańscy i nie potknąć się o autentyczną wiarę, religię i obrzędy słowiańskie. Pewnie, że są takie osoby, które dałyby i które już dały radę. Wszyscy jednak zdajemy sobie sprawę, że są to pisarze wybitni.

Taką właśnie autorką stała się dla mnie Katarzyna Berenika Miszczuk. Trzecia część przygód Gosławy Brzózki zakończyła się tak, jak pierwsza, ku mojemu rozczarowaniu. Jak odcinek serialu. W środku mega ciekawego wydarzenia, które zupełnie nie wiadomo jak się potoczy. Nawet ciężko sobie wyobrazić co będzie dalej. Zamknęłam książkę i weszłam na allegro, by NATYCHMIAST KUPIĆ następną część. Niestety, jej premiera ukaże się dopiero w przyszłym roku. Znalazłam za to >>bloga<< pani Miszczuk i dowiedziałam się po kilku postach, że pani Katarzyna jest nie tylko wspaniałą autorką, lecz również wspaniałą i pełną energii kobietą, która realizuje, ola boga, kilka projektów naraz. Trzymam za nią kciuki :)

Koniec zachwytów nad autorką, pora nieco przybliżyć książkę. Co dokładnie w sumie chcielibyście o niej wiedzieć? :) Streszczenie byłoby poniekąd  spoilerem dla wszystkich, którzy nie czytali pierwszej i drugiej części. Enigmatycznie dodam tylko, że po chwili spokoju miłość Gosławy i Mieszka znów staje pod znakiem zapytania, jeden z bogów znów zacznie poważnie mieszać w życiu głównej bohaterki oraz pojawi się nowa postać o dwóch twarzach. 

Mimo iż znów będzie mnóstwo niedociągnięć, np. czemu koń Mieszka również żył tysiąc lat, tak jak Mieszko, skoro tylko Mieszko wypił napar z kwiatu paproci, który uczynił go nieśmiertelnym, a koń umarł od pierwszego ciosu? Po tysiącu lat? Jest kilka takich trochę rozbieżnych wątków, ale... są one niczym nieznaczące pod względem emocji, jakie książka nam daje. 

Absolutnie trzecia część jest znów jeszcze lepsza od poprzednich. Historia widzącej Gosławy wciąga coraz bardziej. Nie wiem jak uda się autorce zaspokoić głód przygód Gosławy w jednej książce po takim "rozbujaniu" ciekawości na temat jej postaci. 

Czekam na premierę ostatniej książki z serii "Kwiat Paproci". Na marginesie dodam również, że autorka ma w planach napisanie kolejnej książki o Wiktorii z serii "Ja, Diablica". Będzie to powieść p.t. "Ja, ocalona". Chociaż seria z diablicą nie powaliła mnie na kolana tak, jak seria z szeptuchą, to równie chętnie sięgnę po inne, nowe książki tej autorki. Również po nowy thriller "Obsesja" opowiadający o pracownicy szpitala psychiatrycznego, który bardzo, ale to bardzo mnie ciekawi :)