65. Katarzyna Berenika Miszczuk "Szeptucha"

"Szeptucha" to druga książka, a raczej druga seria książek, która trafiła w moje ręce i pochodzi spod pióra tej autorki. Już na samym początku można zauważyć, że autorka ma swoje specyficzne upodobania co do wyglądu i charakteru głównej bohaterki oraz tematu. "Szeptucha" jak i "Ja, Diablica" to powieści opowiadające o połączeniu losów ludzi z istotami boskimi. 

Główną bohaterką "Szeptuchy" jest Gosława, zwana Gosią, która żyje we współczesnej Polsce, zgoła jednak innej. W 996 roku Mieszko I odmówił chrztu Polski i Polska jako jeden z nielicznych krajów, chociaż w pełni rozwinięty technologicznie i ekonomicznie, wyznaje bogów słowiańskich. 

Gosia chce zostać lekarzem i nie wierzy w nic, co wiążę się ze słowiańskim wyznaniem. Uważa, że bogowie i ich wysłańcy to jedna wielka bujda na resorach. Po studiach musi odbyć jednak staż u szeptuchy. Samą instytucję Szeptuchy Gosia uważa za jedno wielkie oszustwo, ale chociaż broni się rękami i nogami, by zostać lekarzem musi odbyć owy staż. 

Nagle dzieje się szereg równych niesamowitych i nieziemskich rzeczy. Szybko okazuje się, że Gosia ma paranormalne zdolności i jest częścią legendy związaną z Kwiatem Paproci. Jednak jak zakończy się ta historia - nie wiem, bo część pierwsza jaką jest książka "Szeptucha" zakończenia zwyczajnie nie zawiera...

Tu moje wielkie rozczarowanie. To i tak, że ja, wiedziona jakimś instynktem chyba, wzięłam obie części z półki w bibliotece. Ale gdybym nie wzięła, moja irytacja byłaby o wiele większa. Nie lubię książek bez zakończenia. Jakieś zakończenie powinno być. Nowy tom to powinna być nowa historia. Książka nie jest jak serial, jest jak film... Może być druga część, ale niech odbiorca zdecyduje czy chce się na niego wybrać czy nie. Taka książka bez zakończenia jest jak wyjście z filmu w trakcie jego trwania. Taki ogromny minus.

Na plus jednak jest to, że książkę czyta się przyjemnie. Jest napisana normalnym językiem, nie zawiera zbyt dużo części opisowych, których nie znoszę. Przeczytałam ją chyba w dwa tygodnie, więc biorąc pod uwagę tempo mojego czytania w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy to mój rekord. 

Oczywiście z ogromnym zaciekawieniem sięgam po drugą część tej książki. Czeka już na komodzie i dziś wieczorem na pewno będę ją pochłaniać. Niemniej jednak, gdyby książka "Szeptucha" była nowością i na kolejną część przyszłoby mi czekać kolejne kilka miesięcy, byłabym zbulwersowana.

Więcej napiszę w recenzji kolejnej części :) Dajcie znać, jeśli czytałyście :)