48. Nicolas Sparks "Jesienna miłość"

   Na wstępie autor obiecuje: na początku będziecie się śmiać, by później razem ze mną płakać. Faktycznie, chociaż nie zdarza mi się to często, czytając tą historię, mimo, że znałam zakończenie, miałam w oczach łzy. Może bym nawet płakała, gdybym nie była wtedy w publicznej komunikacji samochodowej ;) Działało to też w drugą stronę: niektóre teksty głównego bohatera były tak rewelacyjne, że tłumiłam śmiech w pięści :D

   Historia, jak to u Sparksa, znów o miłości. Ale tym razem miłość jest opowiedziana o wiele lepiej. Oczywiście znów, głównemu bohaterowi pieniędzy nie brakuje, ale... jakoś nie miały one tu i tak nic do powiedzenia. Mamy lata 50-te, liceum. Jest pewien rozrabiaka, przynajmniej rozrabiaka na miarę tamtych czasów. Jest córka pastora, chodząca z biblią, nie wyróżniająca się z tłumu. I jest pewne przedstawienie... Ona gra anioła a on... zakochuje się. Mimo tego, że obiecał jej, że się w niej nie zakocha...

   Brzmi znajomo? :) Pewnie, że tak. To oczywiście powieść, na bazie której nakręcono Szkołę Uczuć. W książce ta historia dzieje się w innych czasach, więc jest ona nieco inna. Myślę, że każdy z nas oglądał kiedyś Szkołę Uczuć. Ja chyba kilkanaście razy :) Był to jeden z moich ulubionych filmów, gdy byłam jeszcze nastolatką. Pięknie było poznać tą historię na nowo, w nieco innych ramach. Posunę się nawet do stwierdzenia, że ramy te były piękniejsze. Ale i film naprawdę jest całkiem niezłą ekranizacją książki, a komplement ten rzadko wychodzi z moich ust :D

   Nakładam więc obowiązek na każdą z Was, która lubi Szkołę Uczuć: przeczytajcie Jesienną Miłość Nicolasa Sparksa. Piękna, niecukierkowa historia o niewinnej miłości bez happy endu.