15. "Ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej" czyli "Samotność w sieci" Janusza Leona Wiśniewskiego

Podczas czytania hitu Wiśniewskiego, okazało się, że już przecież kiedyś czytałam tą książkę. :) Mało tego. Okazało się, że wiele cytatów również pamiętam z tej książki - nie wiedząc, że właśnie z tej. Można powiedzieć, że odkryłam tą książkę na nowo. A lubię odkrywać stare rzeczy na nowo. :) Były jednak fragmenty w tej książce, które mocno mnie nudziły, przez co naprawdę bardzo długo męczyłam tą książkę. Wreszcie postanowiłam czytać nie tylko przed snem, ale również wciągu dnia i zakończyłam ją przed przewidywanym terminem. :P Co do samego zakończenia to mnie  jednak zaskoczyło, ponieważ zapamiętałam je inaczej. Myślałam, że ONA nie zdradzi męża, że ostatecznie do niczego nie dojdzie i rozstaną się z Jakubem za obopólną zgodą. Ale jednak nie. ONA go zraniła, dobrze, że chociaż ktoś go powstrzymał przed rzuceniem się pod pociąg...

"... na stacji kolejowej Berlin Lichtenberg, gdzie skacze pod pociąg najwięcej samobójców. [...] To z resztą widać, gdy się siedzi na ławce przy torze czwartym na peronie jedenastym. Szyny są tam znacznie bardziej błyszczące niż na innych peronach. Hamowanie awaryjne, często powtarzane, pozostawia na długo wyszlifowane tory."

"Życie przeważnie jest smutne, a zaraz potem się umiera".

Tym mało przyjemnym, ale jakże wciągającym fragmentem Wiśniewski wprowadza nas w opowieść o niejednej zachwycająco pięknej i niesamowicie smutnej miłości. 

"Kobiety żyją wspomnieniami. Mężczyźni tym, co zapomnieli."

Główny wątek książki toczy się w świecie wirtualnym.

"Internet taki był. Przypominał trochę konfesjonał, a rozmowy - rodzaj grupowej spowiedzi. Czasami było się spowiednikiem, czasami spowiadanym. To czyniła ta odległość i ta pewność, że zawsze można wyciągnąć wtyczkę z gniazdka."

Ten cytat zupełnie ujmuje to, co my, blogerzy w tym świecie lubimy. To, że możemy się wyspowiadać, bez osądów i bez konsekwencji. To, że możemy być spowiednikami, dochować tajemnicy, może nawet pomóc. Jesteśmy swoją wzajemną grupą wsparcia i to wcale nie w negatywnym tego słowa znaczeniu.
 Zaś wracając do książki, oraz opisów internetowej atrakcyjności:

"Tak jak kobietę, którą spotyka się w realnym życiu, można po jej wyglądzie, po tym, jak się porusza, sklasyfikować jako wyzywającą, tak i tutaj, w Internecie, w pewnym sensie funkcjonował ten sam mechanizm. Prowokujący wygląd, zbyt mocny, niepasujący do pory dnia makijaż, teatralne poruszanie biodrami, lub zbyt głęboki dekolt zostały zastąpione w Sieci przez prowokujące pytania, przesadzoną bezpośredniość lub zbyt głęboko trafiające, zbyt osobiste pytania."

Wielokrotnie przechodziłam przez podobny stan opisanego do tego poniżej. Było to właśnie również w porach, gdy musiałam walczyć z ciemną stroną miłości, albo z ciemną stroną mojego ja. Nikt nigdy nie opisał by tego ładniej.

"Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami. Ze snami jakoś było łatwiej."

"Sny były jak ucieczka." 

Równie często podobne czarne stany budził we mnie lęk przed samotnością. Od zawsze mówiłam, że najbardziej na świecie boję się samotności. Nie jestem sama...

"Czy wiesz, że samotność, to w przekonaniu ludzi najgorszy rodzaj cierpienia? To jest uniwersalne dla świata. W Nowym Jorku, tak samo jak na Nowej Gwinei ludzie truchleją ze strachu przed samotnością i opuszczeniem. Czy wiesz, że według jednego z najstarszych, hinduskich mitów, stwórca powołał świat tylko dlatego, że czuł się samotny? Czy wiesz, że amerykańskie podręczniki, kwalifikują pustelnictwo jako formę obłędu?"

Bohaterowie długo, w sumie chyba nawet nigdy nie nazwali tego, co ich łączy.

"Nie chciała żadnej miłości. Miłość ma wpisane w siebie cierpienie. Nieuniknione, chociażby przy rozstaniach. A oni przecież rozstawali się każdego dnia. Przyjaźń - nie. Miłość może istnieć i trwać nieodwzajemniona. Przyjaźń - nigdy. Miłość jest pełna pychy, egoizmu. zachłanności i niewdzięczności. Nie uznaje zasług i nie rozdaje dyplomów. Przyjaźń poza tym jest niezwykle rzadko końcem miłości. To nie ma być żadna miłość! Co najwyżej asymptotyczny związek. ma ich zbliżać nieustannie, ale nigdy nagrodzić dotykiem."

Bardzo chciałabym upamiętnić rozmowę Serca z Rozumem, ale jest zbyt długa a wybranie poszczególnych, ładniejszych zdań, byłoby bezcelowe.To po prostu trzeba przeczytać :)
Jest też kilka zabawniejszych momentów. Jak na przykład opowieść o tym jak Jakub został zaakceptowany przez rówieśników.

"Nauczyciele się go trochę bali  od momentu, kiedy przy całej klasie, i to podczas wizytacji, zrobił nauczycielowi fizyki wykład na temat ekspansji wszechświata, a gdy ten wypuszczony przez niego, przyznał się, że nie wie, kto to Hubble, nazwał go "prowincjonalnym ignorantem" i "przyuczonym do zawodu delegatem kuratorium". Ponoć starsi wizytatorzy z tego województwa, opowiadają sobie tą historię do dzisiaj."

Albo o tym "kiedy blady i zielony, wraz z wieloma innymi przewieszony przez burtę w Zatoce Biskajskiej, przerwał wymioty, aby w tej agonii śmiać się z bosmana, który wrzeszczał przekrzykując uderzenia fal: - Marynarze wiedzą, co jest najlepsze w taką pogodę? Marynarze, oczywiście, kurwa, nie wiedzą! Najlepszy na taką pogodę, jest kompot z czereśni, bo w obie strony tak samo smakuje. Niech marynarze to zapamiętają. Poza tym rzyganie to nie jebanie. To trzeba umieć. Który to do cholery rzyga na nawietrznej???"

 Pełnym wzruszeń był moment o ratowaniu życia Ani.

"Mam na imię Ania.  A to jest Kacper. - powiedziała wskazując na pajaca. - Mama powiedziała, że pan może coś zrobić, żebym nie umarła.

 Na koniec:

"ONA: Tak nagle cicho zrobiło się w moim świecie bez Ciebie..."

Czytaliście tą książkę? Co o niej myślicie? A może ktoś z Was chciałby przeżyć tak piękną historię miłosną, ale dla odmiany ze szczęśliwym zakończeniem? Nie zapominajcie proszę o tym, że zostaliście przez mnie nominowani do opisania jednego ze swoich marzeń. Odesłanie do posta: >TUTAJ<. Nie widzę takiej możliwości, by ktoś to ominął :P Dziękuję tym osobom, które już się pokusiły i opisały swoje marzenie - poświadczą, że nie bolało. :) Jeśli chcecie się zainspirować zapraszam do:  Tosi i Venus.