Życie z łupieżem różowym Gilberta.

Nie jest łatwe. Początkowo myślałam, że przejdę tą chorobę w miarę łagodnie. Niemal w ogóle nic mnie nie swędziało, miałam kilka łuszczących się plamek na dekolcie, które skutecznie ukrywałam pod swetrami i bluzkami. Nie spodziewałam się, że to będzie aż tak ciężkie. Do wszystkiego należy dorzucić fakt, że choroba przychodzi samoistnie i samoistnie znika, nie ma na nią żadnych leków, które przyśpieszyłyby leczenie. Mogę jedynie zmniejszyć świąd. Choruję od 3 tygodni. Należę do 0,13% szczęśliwców, którzy na tą chorobę zapadają... Wątpliwe to szczęście, ale postanowiłam próbować różnych rzeczy i dzielić się tym, co pomaga, a czego unikać, bo być może komuś to się przyda... Bo nikt nie wie, nawet lekarze, skąd się ta choroba bierze, co robić, każdy ma na nią inny sposób.
Zaczęło się niewinnie od blaszki macierzystej, wielkiej różowej plamy na szyi pod lewym uchem. Mama zakwalifikowała tą plamkę jako malinkę, przez co Ciacho dostał, niesłusznie ochrzan. Potem pojawił się wysyp na dekolcie i pod biustem. Wtedy postanowiłam pójść do lekarza. Niestety, nie mam zdjęć z tego okresu. Było to w każdym razie kilka plamek rozmieszczonych w dość dużych odległościach, które zupełnie mi nie przeszkadzały (poza wyglądem oczywiście).
Lekarz rodzinny podejrzewał kilka opcji: grzybicę, łuszczycę lub łupież różowy. Skierował do dermatologa. Podobno tak jest zazwyczaj. Przeczytałam w internecie, że łupież jest ciężki do zidentyfikowania przez lekarza rodzinnego, ale dermatologowi wystarczy jedno spojrzenie. Podobno na plecach plamki układają się w kształt choinki. Ja tego u siebie nie stwierdziłam - może mam za małą wyobraźnię :P
Dermatolog zapisał mi dwie maści do łączenia: Vratizoloin  i Elosone. Oba dostępne tylko na receptę. Bardzo szybko mi się skończyły. Miałam je stosować miejscowo, ale tuż po diagnozie dostałam taki mega
wysyp, że nie dało rady się motać z tym miejscowo. Smarowałam całe plecy, cały brzuch i ramiona.
Jak wcześniej mnie nie swędziało, tak teraz dopiero zaczęło :/ Zaczął się drugi tydzień. Skóra zaczęła się mocno przesuszać. Podczas kąpieli mocno się ściągała, a najgorszy świąd pojawiał się właśnie po owej kąpieli. Na forum, jedej z chorych napisał, że jego lekarz zalecił mu zero kąpieli przez 6 tygodni! Ja sobie tego nawet nie wyobrażam. Z obawy o to, że powyższe maści szybko mi się skończą wypróbowałam krem, który zapisał mi kiedyś inny dermatolog na inną przypadłość: miałam swędzące plamki na dłoniach. Krem nazywał się Epikrem i przyniósł ulgę. Większą niż podane wyżej maści, jednak też szybko się skończył.
Jak do tej pory jest wciąż coraz gorzej. Skończyły mi się leki, do lekarza
nie udało mi się dostać, próbuję więc domowych sposobów na radzenie sobie ze świądem. Wydawałoby się, że znalazłam jedną. Ale spróbuję jeszcze raz, by ją potwierdzić. Jeszcze tylko dodam jedno: okład z ogórka nie działa. Wprawdzie jak się przyłoży tego ogórka, to przestaje swędzieć, ale jak się go zdejmuje (kiedyś trzeba) jest dalej to samo. :/
Postawiłam na porządne natłuszczanie skóry, a przynajmniej próby jej nie przesuszania.  Zamiast żelu pod prysznic użyłam do mycia maski do włosów Kallos oraz lnianego szamponu do włosów Farmona. Efekt:
skóra się nie ściągnęła.
Poszłam również na solarium. Promienie słoneczne i naświetlanie promieniami ultrafioletowymi jest zalecane podczas łuszczycy i łupieżu. Opalałam się 10 minut i nieco przypaliłam sobie skórę :P Ale na 2 dni po takim solarium faktycznie łupież był mniej widoczny i jakby inny.
Wydaje mi się, że najlepsze jednak efekty, po kąpieli w maseczce i szamponie, przyniosło wklepanie oliwki dla dzieci Bambino. Po kąpieli wyszłam na piwo do Karoliny, nie wiem czy alkohol coś dał czy nie :D Jak wróciłam, położyłam się do łóżka i swędziały mnie pojedyncze miejsca, tak, że dało się spać. Wypróbowałam tą samą metodę dzień później, ale po jakimś czasie zaczęły mnie bardzo swędzieć plecy. Drapałam się i drapałam, więc pozwoliłam się Ciachu posmarować olejkiem
arganowym z Avonu. Dopóki smarował, faktycznie czułam ulgę. Ale w nocy świąd dokuczał mi do tego stopnia, że miałam drgawki. Dlatego zdecydowanie odradzam perfumowane olejki do pielęgnacji.


Zamieszczam pod spodem kilka zdjęć. Na ogół na zdjęciach nie widać tych krostek. Zwłaszcza przy słonecznej pogodzie, robione kiepskim aparatem. Przerobiłam więc zdjęcia nadając im więcej kontrastu a jak coś, jak przychylicie ekran pod kątem, krosty widać bardziej.

Łupież różowy Gilberta 2 tydz. Brzuch.

Przed solarium, przed oliwką. Po maściach, rano. Drugi tydzień choroby.

Łupież różowy Gilberta 2 tyd, Plecy.

Po solarium kropki mniej rzucają się  w oczy. Jest ich jakby mniej. Mniej również swędzą. Trzeci tydzień choroby, a więc środek. Nie ma tego na zdjęciach, ale mam całe ramiona, przedramiona w krostkach. Są też za łokciem oraz na udach :/ Na skórze jest tyle łuszczących się krostek, iż skóra wygląda na 70 lat. Serio!

łupież różowy gilberta tydz 3. po solarium

Tutaj po olejku arganowym, którego nie polecam. Są to zdjęcia z dziś. Swędzi mnie skóra od wczoraj niemiłosiernie. Może uda mi się coś dostać na mieście na ten świąd. Zamierzam też wypróbować kąpieli w sodzie oczyszczonej. I postaram się robić lepsze zdjęcia ;)

Łupież różowy Gilberta tydz 3. brzuch. Po olejku arganowym.

Jak widać, uroku mi to wcale nie dodaje. Najważniejsze, że nie ma tego na twarzy, na szyi również znikły. Jednak wciąż nie mogę chodzić w krótkim rękawie, żeby nie straszyć ludzi. Jak do tej pory, prawdopodobnie nikogo nie zaraziłam. Czytałam gdzieś na necie, że ta choroba występuję u współdomowników, jednak mama, jako że ma ponad 35 lat się już tego nie nabędzie, bracia jak do tej pory też bez żadnego szwanku. Ciacha oglądałam - zdrowy. A może Wy macie jakieś sprawdzone sposoby na świąd? Kiedyś mieliście coś podobnego? Może macie jakieś sugestie?